انسان ها ۳ دسته اند: ضعیف، معمولی و عالی
در این مبحث با افراد ضعیف کاری ندارم و قصد دارم تفاوت افراد معمولی و عالی رو بر اساس خواسته شناسی با ۹ معیار و ملاک عنوان کنم.
ملاک اول: مقلدانه یا محققانه بودن خواسته ها
آدم های معمولی افرادی مقلد هستند. دلیل خواسته هایشان را نمی دانند. انسان های معمولی یک پیش فرض دارند و آن پیش فرض این است که "او یک انسان است مثل بقیه". او خود را همانند دیگران می داند و درنتیجه راهی که می رود تقلید است.
انسان عالی تمام خواسته هایش بر اساس شناخت و تحقیق است. او نسبت به خواسته اش معرفت و شناخت دارد.او از خواسته هایش عالمانه دفاع می کند. انسان عالی یک پیش فرض دارد و آن پیش فرض این است که "هر انسانی، یک فرد منحصر به فرد است.(در اصل هر موجودی منحصر به فرد است). در نتیجه او معتقد است راهی که باید برود یک راه تازه و منحصر به خود اوست. انسان عالی می داند که با دیگران شباهت هایی دارد؛ اما او می داند هر کسی برای هدف خاصی آفریده شده است.
ملاک دوم: منشٱ خواسته ها
منشآ یعنی مبدا و جایگاهی که خواسته ها از آن سرچشمه می گیرند.
آدم معمولی منشٱ خواسته هایش در بیرون از وجودش می باشد. منظور از بیرون محیط است. ادم معمولی به شدت تحت تاثیر شرایط محیط بیرونی است؛ در نتیجه با تغییر شرایط خواسته هایش، تغییر می کنند.
خواسته های آدم عالی(بیشتر ملاک خواسته های کلی است) از درون او می جوشد. منظور از درون باور ها و اعتقادات است. خواسته های آدم عالی ثبات و پایداری دارند و به همین دلیل شخصیت آدم عالی پایدار است.
ملاک سوم: اندازه خواسته ها(بیشتر به اهداف نگاه داریم)
آدم های معمولی خواسته ها و اهداف کوچک دارند؛ چون کوچک اندیش هستند. از اندیشیدن به اهداف بزرگ می ترسند. آنها مدام میگویند: (غیر ممکنه، امکانات زیاد می خواهد، چه جوری شروع کنم، مگه ممکنه بتونم انجام بدم، منکه این کار رو تا به حال انجام ندادم و ...)
آدم های عالی خواسته ها و اهداف بزرگ دارند؛ زیرا بزرگ اندیش هستند.آنها از اندیشیدن به اهداف بزرگ نمی ترسند و معتقدند می توانند کارهای بزرگ و غیرممکن را انجام دهند.
ملاک چهارم: جنس خواسته ها
جنس خواسته های آدم معمولی مادی است. او به دنبال پول و مقام و ثروت است بدون اینکه نگاه معنوی پشت خواسته ها و اهدافش داشته باشد.
آدم عالی جنس خواسته هایش مادی و معنوی است. او از مادیات به عنوان راهی برای رسیدن به معنویات بهره می برد. تاکید اصلی آدم عالی بر معنویات است. مادیات برای او هدف نهایی نیستند.
ملاک پنجم: کیفیت خواسته ها
سطح خواسته های آدم معمولی پایین است. به طور مثال او ثروت را می خواهد برای خوش گذرانی
اما سطح خواسته های آدم عالی بالاست حتی اگر مادی باشد. به طور مثال آدم معمولی پول را می خواهد برای کمک به نیازمندان نه فقط خوش گذرانی.
ملاک ششم: ارزشمندی خواسته ها
آدم معمولی شخص ارزشمندی نیست؛ چرا که خواسته هایش شخصی هستند و در نهایت خانوادگی. آدم معمولی درخود ماندگی دارد و نمی خواهد برای جامعه و حتی بشریت کاری انجام دهد.
آدم عالی ارزشمند است؛ چرا که خواسته هایش رنگ اجتماعی و حتی بشری دارد. به عنوان مثال او حتی در کارش نیز هدف خدمت به مردم را دارد. انسان عالی از خودش فراتر رفته و برای جامعه و بشریت گام بر میدارد.
ملاک هفتم: تفزق و تمرکز خواسته ها
آدم معمولی اهداف و خواسته های کوچکی دارد. اهدافش هیچ ربطی به هم ندارند و پراکنده هستند. او لیست بالابلندی از اهداف دارد؛ اما چشم انداز ندارد. آدم معمولی به دلیل تفرق خواسته هایش و پراکنده بودن آنها انرژی کم می آورد و در هیچ کدام از اهدافش به جایی نمی رسد.
آدم عالی خواسته هایش متمرکز است. ۴یا۵ خواسته کلی دارد. او یک هدف بزرگ و جسورانه به نام چشم انداز دارد که همانند چتری دیگر اهدافش را پوشش می دهد. او به دلیل داشتن چشم انداز انرژی اش از درون تامین می شود.
یکی از رموز افراد موفق. تمرکز در یک مسیر است.
ملاک هشتم: ثبات یا تغییر خواسته ها
ادم معمولی در خواسته هایش ثبات ندارد؛ چراکه او خواسته هایش را از محیط بیرون می گیرد. او به دلیل نداشتن چشم انداز یک راه ثابت ندارد که پیش رود و مدام از شاخه ای به شاخه دیگر می پرد.
ادم عالی خواسته هایش ثابت اند؛ هم به دلیل منشٱ خواسته هایش هم به دلیل داشتن چشم انداز
ملاک نهم: شفافیت خواسته ها
آدم معمولی در خواسته هایش گنگ است. او منظورش در خواسته هایش را نمی داند؛ به عبارتی می توان گفت او نیت اهدافش را نمی داند.
ادم عالی نیت خواسته هایش را می داند و به طور شفاف می داند به چه چیزی می خواهد برسد.
برگرفته از سخنان استاد ملکی فر
